“Öfkeliydim, kendime karşı öfkeli. Hep böyle olurum. Aylarca sessiz kalırım, neredeyse konuşmayı unutacak kadar, sonra birden baraj yıkılır ve ne varsa; neyi tutmuşsam her şeyi koyuveririm, bitmez tükenmez bir gevezelik başlar ve daha susmadan pişman olurum.”
“Artık yoluma hiçbir engel çıkmayacağı duygusuna sahiptim. Engel yokmuşçasına yürümem yeterliydi. Düşüş işte böyle başlar.”
“Tünelin ucunda ışık görünmezse bile, ışık varmış gibi yürümek ve ışığın görüneceğine inanmak gerekir.”
“Beklediğim yarınlar dünde kaldı.”


Doğunun Limanları – Âmin Maalouf

 

 

 

                                   hayrete düşürür beni umursamadığınız şeyler,

                                                 mesela ırmağa binen balık

                                   ve sarışın semazenler, ayçiçekleri” ( üç köpük)



Lamba cininin dile benden ne dilersen cümlesine ; Canının sağlığı cevabını verebilecek mahcup adamların yüzü suyu hürmetine dönüyor dünya..

i.tenecebi

''şu kadar milyar insan dünyada niye var, ben bu kadar yalnızken''




bir zarif adam

Gözlerim biraz karanlık,
İçinde cenkler,ayinler,kesik damarlar,
kapıları yumruklayışlar,
cipralexler,Turgutlar,Edipler,Sezailer,
siyahlar,beyazlar,uykusuzluklar,
bitmeyen başağrıları,
bildirilerin öfkesi,
duvarlara uzun dalmışlıklar var.

Gözlerim biraz yorgun.
İçinde bekleyişler,
bekleyişler,
bekleyişler,
bekleyişler,
bekleyişler,
bekleyişler...

tarık tufan

"Bir sandalye çektim, zor günlerin altına..."

"yakınlaşmış bir ölüm mü?

insan alışıyor bir şekilde.

benim aklım sende hala.

susuşunda.

gözlerini kaçırışında kaldı aklım

gidişinde en çok..."

hayal meyal/tarık tufan