15 Kasım 2012 Perşembe

“Öfkeliydim, kendime karşı öfkeli. Hep böyle olurum. Aylarca sessiz kalırım, neredeyse konuşmayı unutacak kadar, sonra birden baraj yıkılır ve ne varsa; neyi tutmuşsam her şeyi koyuveririm, bitmez tükenmez bir gevezelik başlar ve daha susmadan pişman olurum.”
“Artık yoluma hiçbir engel çıkmayacağı duygusuna sahiptim. Engel yokmuşçasına yürümem yeterliydi. Düşüş işte böyle başlar.”
“Tünelin ucunda ışık görünmezse bile, ışık varmış gibi yürümek ve ışığın görüneceğine inanmak gerekir.”
“Beklediğim yarınlar dünde kaldı.”


Doğunun Limanları – Âmin Maalouf


3 yorum:

  1. Blogunuza bayıldım.Tanımadan sevdim sizi.Hayran olduğum yazarların beni en çok etkileyen kısımlarını sizin paylaşmış olmanız ne kadar güzel.Kitap böyle birşey işte.Birbirini hiç tanımayan insanlarda ortak duygular oluşturabiliyor.Bir kitabın beni çok etkileyen cümlesi sizi yada bir başkasınıda aynı oranda etkileyebiliyor ve ortaya ortak bir payda çıkarıyor.Ne bileyim,kitapların ve kitaplardan anlayan insanların varlığı yalnızlığımı eksiltiyor.Bu güzel blog içi teşekkürler...esna.

    YanıtlaSil
  2. asıl ben teşekkür ederim.. mutlu ettiniz beni.. işten güçten eskisi kadar zaman ayıramıyorum fakat..gördüm ki takip eden birileri var ve ben daha çok özen göstermeliyim (:

    YanıtlaSil