" sevgili dost, köpekbalıgının kanı, yarasanın karanlıgı sevmesinde ne var? hüner, geceye ragmen güneşi, kana ragmen hayatı sevmekte. oruçken su içmemekte ne var! hüner ölürken suyu reddedebilmekte. "isâr" deniliyor buna. yani tercih. yani sevmek; yani göstermek en üstün olanı.

sevgili dost, yazın buharlaşmayacak, kışın donmayacak, sonbaharda yapraklarını dökmeyecek, yani hep aynı kalacak, yada artacak sevgi. altını görünce gümüşten, gümüşü görünce bakırdan vazgeçmeyecek. tegore gibi;"istedigin zaman lambayı söndür. senin karanlıgını da tanır ve severim" diyecek..."

-posta kutusundaki mızıka- a.ali ural